Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, İstanbul’da İtalya Başbakanı Giorgia Meloni ve Libya Ulusal Birlik Hükümeti Başbakanı Abdulhamid Dibeybe’yi ağırladı. Kamuoyuna önceden duyurulmayan bu sürpriz buluşma, bölgesel dengelerde yeni bir kırılmanın habercisi olarak yorumlandı. Özellikle Libya-Yunanistan hattındaki gerilimin ardından gelmesi, görüşmenin zamanlamasını daha da anlamlı kıldı.
YUNANİSTAN RAHATSIZ: “SIRADAN BİR GÖRÜŞME DEĞİL”
Yunan basını ve siyasi muhalefeti, iki gündür Erdoğan-Meloni-Dibeybe zirvesine odaklandı. Libya Observer’ın kıdemli editörü Abdulkader Assad da zirvenin yalnızca diplomatik bir temas değil, “stratejik bir karşı mesaj” olduğunu belirtti. Assad’a göre İtalya’nın bu üçlü buluşmada yer alması, Roma’nın AB çizgisiyle arasına mesafe koymaya başladığının işareti.
LİBYA-TÜRKİYE-İTALYA EKSENİ: YENİ BİR MEKANİZMA
Zirvenin ardından yapılan açıklamalarda, göç yönetimi, enerji projeleri, altyapı yatırımları ve liman geliştirme gibi başlıklarda iş birliği mesajları verildi. Libya tarafı, Türkiye, İtalya ve Katar’ın da katılacağı bir bakanlar toplantısı çağrısında bulundu. Meloni’nin ofisi ise göç krizinin çözümünde Türkiye ile yürütülen ortak çalışmalardan “mükemmel sonuçlar” alındığını açıkladı.
ENERJİ HAMLESİ VE YUNANİSTAN’IN TEPKİSİ
Haziran ayında Libya Ulusal Petrol Kurumu ile Türkiye Petrolleri Anonim Ortaklığı (TPAO) arasında imzalanan dört deniz sahasında arama ve sondaj anlaşması sonrası, Yunanistan’ın Avrupa Birliği’ne koşarak şikayette bulunduğu biliniyor. Bu bağlamda İstanbul’daki görüşme, enerji rekabeti ve deniz yetki alanları konusunda yeni bir satranç hamlesi olarak değerlendiriliyor.
ASSAD: “YENİ DÖNEMİN BAŞLANGICI OLABİLİR”
Libya Observer’dan Abdulkader Assad, İstanbul’daki zirveyi “yeni bir dönemin başlangıcı” olarak yorumladı. Türkiye ile Libya’nın stratejik çıkarlar açısından aynı çizgide durduğunu belirten Assad, İtalya’nın bu eksene katılmasının Akdeniz siyasetinde ciddi bir kırılma yaratabileceğini söyledi. Meloni’nin katılımı, Brüksel merkezli Akdeniz politikalarına alternatif bir pragmatizmin yükselişi olarak yorumlandı.
