Değerli sanatçı Mehmet Arıkan’ı Ankaralı sanatseverlerle buluşturan Krişna’daki bu sergi yine sanatçısının hem teknik ve hem de dünya görüşü açısından üst düzey, görülmesi gereken bir sanat ve felsefe şenliği olarak değerlendiriliyor. Boşluğu temsil eden çeşitli renklerin üzerindeki figürlerin; aslında hepimiz gibi, aynı ama ayrım içerisinde, birlikten habersiz dans ettikleri mesajı veriliyor.
Sergi 18 Kasım 2025 Salı gününe kadar Kavaklıdere, John F. Kennedy Cad. 29/3’te ziyaret edilebilecek.
Sanatçı serginin temasını şu şekilde ifade ediyor;
“Cümle kurmaya korkulan bir zamanda hislerin değil, düşüncelerimin ortaya çıkardığı çalışmalarım;
Uçuşan kalabalıklar her toplumda olduğu gibi eşitlik, özgürlük, bağımsızlık, adalet gibi farklı talepleriyle bir araya gelmiş bazen de yayılan korku izlenme ve özgürlüklerin kısıtlanması noktasında bir kopma ve ayrışma yaşanmasına neden olmuştur... Kalabalıkları farklı nedenlerle birbirinden ayıran etkenler dışında, güç olgusu, ekonominin insanlar üzerinde yarattığı etki insanların kalabalıklar içinde yalnızlaşmasına etken olmuştur. Resimlerinde parçalanmışlığın, izolasyonun görmezden gelmenin ve kayıtsızlığın şeklini aldığı bir dünyada, bazen mağduru bazen sorumlusu durumunda bir iç hesaplaşma ifade edilmiştir.
Yaşadığımız zaman içerisinde her şeyin ticari bir meta haline geldiği her tür yaşam alanı içinde tüketimle yönlendirdiğimiz ve giderek daha çok tükettiğimiz insani değerlerimizin yüzeyselleştiği bir kültürün içinde boşluğun, bencilliğin resmini meydana getirmeye çalışmaktayım.
Teknik ve plastik süreçte renk önemli bir işleve sahiptir. Çok kültürlü bir coğrafyada rengârenk kültürlerin temsilidir, bazı işlerdeki şeritler ise başlangıcı belli sonsuza giden bir yolun simgesidir…
Sonuç olarak belli bir alana sıkışmış birbirinden kopuk rengârenk bireylerin ve çizgilerin bir araya gelme çabası içerisinde... Süreç içerisinde insanların üzerinde eski bir domino etkisi oluşturarak büyük bir kırılmaya etken olacaktır; zaman yok, mekân yok, boşluk; sonsuz varla yok arasında savrulup durmakta, ruhun sonsuza seslenişi, görünmeyenle, hissedilen arasında bağ kurmak insanlarla, hayvanlarla, doğayla konuşmak canlı olan her şeyin acısını hissetmek görünmeyeni görünür kılmak değil midir? En doğal olan... Siz bu sonsuzluğun neresinde hissediyorsunuz?”
