Koca Çınarımın

Ardından

Bundan tam bir ay önce…

Canım babamı, koca çınarımı, sırtımı yasladığım o güçlü dağı, omzumdaki kanadı sonsuzluğa uğurladım. O günden beri her sabah bir yanım eksik uyanıyor. Ama biliyorum ki, o hep yanımda. Her zaman olduğu gibi sessizce, güçlü bir varlıkla izliyor beni.

Babam sadece bir baba değildi. O, benim en iyi dostumdu. Benimle sadece sevgisini değil; yolumu, duruşumu, onurumu da paylaştı. Bana hep, “Matmazelim, üzülmek yok. Kendini bırakmak yok. Hassas olduğunu biliyorum ama güçlü olacaksın, dik duracaksın. Onurunla yaşayacaksın,” derdi. Giderken bile bu sözlerle beni sarıp sarmaladı.

Ve bir de her zaman altını çizerdi:

“Yaptığın işi çok seviyorsun, dört elle sarıl. Hakkını ver işinin. Her zaman olduğu gibi... Sana bu yakışır.”

Bu sözleri, bana bıraktığı manevi vasiyet gibiydi.

İşte şimdi, tam da söylediği gibi yaşıyorum. Dimdik duruyorum. Sevdiğim işe dört elle sarılıyorum. Onurla, sorumlulukla ve babamın öğrettiği o ahlakla…

Son konuşmamızda, gözlerimin içine bakarak, “Ben senden razıyım, hakkım sana helal. Sen de bana helal et,” dedi. Ardından, “Seni çok seviyorum Mukadder… Senin gibi bir kızı olsun herkesin, daha bu hayatta ne ister insan,” diye ekledi.

Ben de ona dedim ki:

“Seni çok seviyorum Necom… Hak mı ne hakkı? Boynumun borcudur sana her şey… Hepsi helal olsun…”

Kıymet Bildiği Kalplere Emanet

O sadece gitmedi… Giderken bile beni düşünerek gitti.

Beni, hayatı boyunca değer verdiği, kıymet bildiği birkaç insana sessizce emanet etti. Onların yanımda oluşu, onun yokluğunu bir nebze olsun hafifletiyor.

Bu bana öyle büyük bir güç, öyle bir sahiplenilme duygusu verdi ki... Gidişin acısıyla baş ederken, “Emin ellerdeyim babam” diyebiliyorum içimden.

O bildi ki, ben artık ne yaparsam yapayalnız yapmayacağım. Kalbimi, güvenimi, değerimi anlayan insanlar da olacak yanımda.

Ve bu onun bana son hediyesiydi… Hayattayken nasıl hep yanımda olduysa, giderken de beni korumaya devam etti. Varlığı gibi yokluğu da beni sarıp sarmaladı.

Şimdi onsuz geçen bu ilk ayda, içimde tarifsiz bir boşluk var. Ama onun bana bıraktığı en kıymetli miras, dimdik durmak. Onurlu bir yaşam sürmek. Hayata karşı başımı eğmeden yürümek…

Ve inanıyorum ki, ben bunu yapabildiğim sürece o her zaman yanımda olacak. Beni izlemeye devam edecek.

Canım babam… Sensiz geçen bir ay değil, bin ay da geçse içimdeki özlem eksilmeyecek. Ama sana verdiğim sözü tutacağım. Hep dimdik olacağım. Tıpkı senin istediğin gibi...

Rahat uyu. Nurla dolsun yattığın yerler. Cennet olsun mekanın…

Mukadder ben; başta canım Babam ve ebediyete intikal etmiş tüm kıymetli babalara Rabbim'den rahmet dileyen...

Sevgilerimle...